"Elk vrijwilligerswerk is zinvol, maar dit is voor mij inhoudelijk heel interessant"

Eerst een basistraining

“Je kunt achter de geraniums gaan zitten of je kunt mooi werk doen.” Dat was de gedachte van Hilke Smaling (78) toen ze dertien jaar geleden met pensioen ging. Slachtofferhulp kwam op haar pad en direct wist ze: dat is iets voor mij. “Na de basistraining begeleid je eerst mensen die te maken hebben gehad met een (poging tot) inbraak. Dat is niet altijd makkelijk, maar wel overzichtelijk. Dan wordt het uitgebreid naar bijvoorbeeld lichte mishandeling. Zo maak je steeds stapjes vooruit om uiteindelijk slachtoffers van alle delicten te kunnen helpen en begeleiden.”

Hilke heeft, zoals dat heet, een dubbelprofiel. Ze heeft het eerste contact met slachtoffers na een ingrijpende gebeurtenis, maar helpt mensen ook langdurig. Daarnaast begeleidt ze sinds kort lotgenotengroepen. “Elk vrijwilligerswerk is zinvol, maar dit is voor mij inhoudelijk heel interessant. Je staat nooit stil.

Betekeninsvol werk

De afgelopen jaren heeft ze al veel voorbij zien komen. Grote calamiteiten, zoals de vliegramp MH17 en explosies in de Haagse wijk Mariahoeve, zullen haar altijd bijblijven. Ze woont zelf in de buurt van de Tarwekamp en was vrijwel direct ter plaatse in het stadsdeelkantoor waar slachtoffers werden opgevangen. “Daar zitten tientallen mensen die hun huis kwijt zijn en niet weten hoe het met hun buren gaat. Op zo’n moment kun je van betekenis zijn. Wat niet zegt dat ik de dagelijkse dingen minder belangrijk vind. Ook daar help je mensen weer op weg.”

Al die verhalen en emoties maken indruk, maar Hilke neemt ze nooit mee naar huis. “Ik ben heel inlevend, maar ik kan het ook goed van me af laten glijden. Dat betekent niet dat ik er nooit over nadenk, maar ik kan er wel van slapen ’s nachts. Zodra dat niet kan, is het niet goed. Je moet ook de professionaliteit bewaren.”