Monique (55) werkt als vrijwilliger bij Slachtofferhulp Nederland. Toen ze veertien jaar geleden na een ingrijpende operatie gedeeltelijk arbeidsongeschikt werd, was het lastig om passend betaald werk te vinden. Maar ze voelde zich te jong om achter de geraniums te gaan zitten. Nu biedt ze hulp aan slachtoffers van een misdrijf, verkeersongeval of een andere ingrijpende gebeurtenis. ‘Het is niet zomaar een vrijwilligersbaan', ervaart Monique, ‘het is meer dan even een praatje maken met iemand'.

Bij de algemene dienstverlening krijgt Monique cliënten toegewezen die hulp nodig hebben. ‘Ik ben positief verrast door het hoge niveau van het werk. Samen met de cliënten kijk ik waar hun veerkracht ligt. Ik wijs hen erop als het vooruit gaat. Daarover praten kan een boost geven. Soms vraag ik cliënten om een cijfer te geven aan de heftigheid van de reactie. Dat geeft hen inzicht. Het komt ook voor dat de cliënt hulp nodig heeft bij praktische zaken, zoals verzekeringsformulieren invullen. Of ik ga mee naar het politiebureau.’

Gehoord
Monique kan goed luisteren: cliënten geven terug dat ze zich gehoord voelen. ‘Ik vind het nog altijd heel bijzonder als mensen hun verhaal aan me toevertrouwen. Iedere cliënt is anders. Het is belangrijk om er niet vanuit te gaan dat iemand hetzelfde voelt als ik zou voelen. Wat ik zelf hebt meegemaakt, moet ik uitzetten. Ik bent er voor de cliënt’, vertelt Monique. Ooit is ze afgestudeerd in de psychologie, maar van dat vak heeft ze nooit haar professie gemaakt. ‘Bij Slachtofferhulp Nederland ga ik niet de psycholoog uithangen. Als ik merk dat er meer nodig is dan ik kan bieden, verwijs ik door.’

Vrijheid
Het werk voor Slachtofferhulp Nederland is voor Monique goed te combineren met haar privé. ‘Bij Slachtofferhulp kan ik zelf mijn werkuren indelen. Dat geeft rust. Het past bij me. Tussen afspraken met cliënten plan ik wat tijd. Ik heb hier de vrijheid om op te pakken wat ik aankan. Als een casus te hoog gegrepen is of als het te dichtbij komt omdat ik op dat vlak zelf iets heb meegemaakt, dan kan ik altijd nee zeggen.’

Verdiepingstrainingen
Hoe is Monique gestart met het werk? ‘Ik heb eerst trainingen gehad in Utrecht. Daarna ging ik in mijn eigen regio aan de slag. Eerst liep ik mee met een collega. De eerste keer dat ik zelfstandig aan de slag mocht, was spannend. Na afloop evalueer je met je mentor hoe het is gegaan. Van lieverlee mocht ik steeds meer zelf oppakken. Eenmaal aan de slag, krijg ik nog steeds verdiepingstrainingen. De casussen die ik oppak, worden steeds breder, dus ik ben blij met nieuwe kennis.’

Onbevangen luisteren
Monique kan het werk bij Slachtofferhulp Nederland aanraden. ‘Ik help anderen graag. Wat ik fijn vind, is dat ik weer collega’s heb. We helpen elkaar en delen lief en leed.’ Heeft Monique advies voor iemand die vrijwilligerswerk overweegt? ‘Het maakt niet uit wat je achtergrond is qua werk. Wat belangrijk is, is dat je onbevangen kunt luisteren, geen oordeel velt, maar open staat voor de ander. Wat dit werk zo mooi maakt, is dat je een heel team om je heen hebt. Als je zelf twijfelt of je het wel aankan of behoefte hebt aan advies, dan kun je altijd aankloppen bij collega’s.’